شیمی آلی

شیمی آلی بخشی از شیمی است که با ترکیبات کربن سروکار دارد. این که یک عنصر میتواند بر سرتاسر این حوزه فرمان براند، نمودی است از توانایی باروری کربن. کربن در میانه جدول تناوبی، نقشه‌ی شیمیدانان برای ویژگیهای شیمیایی عناصر، جا دارد و عمدتا نسبت به رابطه ای که وارد میشود بی‌تفاوت است. به‌ویژه، تمایل دارد با خودش پیوند برقرار کند. به‌دلیل خصلت معتدل و غیرتهاجمی، کربن میتواند زنجیره‌ها و حلقه‌هایی با پیچیدگی خیره‌کننده ایجاد کند درست همان چیزی است که ارگانیسم ها به آن نیاز دارند.
پیچیدگی مولکولهایی که کربن در آنها مشارکت دارد چنان است که در اصل تصور می‌شد که تنها طبیعت میتواند آن‌ها را درست کند. بنا به این دیدگاه، آنها فراورده‌های ارگانیسم‌ها هستند. سال ۱۸۲۸ سرآغاز پایان این تصور بود، هنگامی که نشان داده شد که کانی ساده‌ای را میتوان به ترکیبی مشخصا « آلی» تبدیل کرد( یعنی اوره). گرچه برای مدتی بحث و جدلی پا گرفت، از آن پس«آلی» شیمی‌آلی مفهومی کهنه‌گرایانه بوده است؛ ولی کهنه‌گرایی‌های جا افتاده را به دشواری میتوان از میان برداشت و این واژه به بقای خود ادامه میدهد، ولی اکنون تنها به معنای «ترکیب کربن».